Aktualności

⛪ Msza święta z Kościele Parafialnym

🇵🇱 Przemarsz pod Krzyż i złożenie kwiatów

❤️ Uroczysta Akademia

Dziękujemy żołnierzom za przekazaną wiedzę,ciekawe zajęcia i ćwiczenia praktyczne🇵🇱⚔👏

 

Dziękujemy serdecznie :

płk Daniel Błotko 🇵🇱👏

ppor.Hubert Dyjak 🇵🇱👏

kpr.Artur Kogut 🇵🇱👏

st.szer.spec.Krzysztof Michałów 🇵🇱👏

st.szer.spec.Daniel Zieńczuk 🇵🇱👏

st.szer.Iwona Sebastianka🇵🇱👏

st.szer.Dariusz Stadnik 🇵🇱👏

 

Cele Przedsięwzięcia⤵️

 

Przedmiotem przedsięwzięcia pod nazwą „Edukacja z wojskiem. Edycja II”, jest organizacja zajęć z edukacji proobronnej w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych dla dzieci i młodzieży oraz spotkań z weteranami działań poza granicami państwa, w szkołach ponadpodstawowych dla dzieci i młodzieży oraz szkołach artystycznych realizujących kształcenie ogólne w zakresie liceum ogólnokształcącego. 

 

Celem przedsięwzięcia jest:

 

➡️podniesienie świadomości dzieci i młodzieży w obszarze bezpieczeństwa;

➡️kształtowanie odpowiednich postaw w sytuacjach zagrożenia;

➡️poznanie i stosowanie zasad reagowania w sytuacjach zagrożenia, w tym bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia;

➡️ nabycie praktycznych umiejętności zachowania w sytuacjach zagrożenia;

➡️wzrost zainteresowania uczniów zagadnieniami związanymi z tematyką obronności;

➡️nauka bezpiecznego poruszania się w sieci oraz krytycznej analizy informacji dostępnych w Internecie.

Uczniowie klasy 1 wraz z nauczycielami, przed obchodami Dnia Wszystkich Świętych, uczcili pamięć zmarłych pochowanych na cmentarzu w Stubnie.

Próbna ewakuacja Zerówka w Szkole Podstawowej im. Św. Jadwigi Królowej w Stubnie Szkoła Podstawowa imienia Świętej Jadwigi Królowej w Stubnie Przedszkole "Kraina Maluszka"w Stubnie Oddział Przedszkolny"Kraina Maluszka"grupa "Kotki" i "Misie" Ochotnicza Straż Pożarna Stubno 🚒❤💥

Przy współpracy dyrektora szkoły Daniel Zielenkiewicz Daniela Zielenkiewicza z OSP Stubno i komendantem Tomasz Serafin Tomaszem Serafinem przeprowadzono bardzo sprawnie i bezpiecznie ewakuacje blisko 200 dzieci oraz nauczycieli i pracowników szkoły.

Dziękujemy za pomoc, wsparcie oraz możliwość pooglądanie nowego samochodu strażaków OSP Stubno.

Dziękujemy całej społeczności szkolnej za dyscyplinę i zrozumienie powagi tematu.PODSTAWA PRAWNA EWAKUACJI🚒❤🚒❤🚒

            Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej , właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu zapewniając jego ochronę przeciwpożarową, obowiązany jest w szczególności zapewnić osobom przebywającym  w budynku, obiekcie lub na terenie bezpieczeństwo  i możliwość ewakuacji.           Zgodnie z § 17 Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 z 2010 r., poz. 719) właściciel lub zarządca obiektu przeznaczonego dla ponad 50 osób będących jego stałymi użytkownikami, niezakwalifikowanego do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV, powinien co najmniej raz na 2 lata przeprowadzać praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji z całego obiektu.W przypadku obiektów, w których cyklicznie zmienia się jednocześnie grupa powyżej 50 użytkowników, w szczególności: szkół, przedszkoli, internatów, domów studenckich, praktycznego sprawdzenia organizacji oraz warunków ewakuacji należy dokonać - co najmniej raz na rok, jednak w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia rozpoczęcia korzystania z obiektu przez nowych użytkowników.Właściciel lub zarządca obiektu powiadamia właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej o terminie przeprowadzenia działań nie później niż na tydzień przed ich przeprowadzeniem.Przydział obowiązków i organizacja działania podczas ewakuacji w szkoleDyrektor szkoły• Podejmuje decyzję o ewakuacji.• Nakazuje ogłoszenie alarmu i powiadomienie specjalistycznych służb ratowniczych.• Organizuje i kieruje akcją ratowniczą (ewakuacją).• Określa miejsce ewakuacji ludzi i ewakuowanego mienia.• Wprowadza zakaz wejścia i wjazdu na teren szkoły.• Nakazuje uruchomienie elementów zabezpieczenia procesu ewakuacji, w szczególności: otwarcie wyjść ewakuacyjnych, ochronę dokumentacji szkoły, wyłączenie zasilania instalacji elektrycznej.• Współdziała ze specjalistycznymi służbami ratowniczymi.Sekretariat szkołyZgodnie z decyzją Dyrektora szkoły.• Alarmuje niezwłocznie osoby będące w obiekcie szkoły i strefie zagrożenia.• Wzywa Państwową Straż Pożarną 998 – zgłasza zagrożenie pożarowe.• Powiadamia konserwatora, woźne i personel pomocniczy szkoły.• Nadzoruje zabezpieczenie (ewakuację) ważnego mienia, dokumentów, urządzeń, pieczęci itp.Konserwator/woźny:• Wyłącza główne zasilanie elektryczne obiektu i składa meldunek o wykonaniu zadania kierującemu ewakuacją.Personel techniczny (woźne, sprzątaczki)• Wstrzymuje wejście na teren szkoły.• Otwiera pozostałe drzwi ewakuacyjne szkoły.Nauczyciele:• Odpowiadają za bezpieczeństwo uczniów, z którymi mają lekcję w momencie wszczęcia  alarmu. Nie oddalają się od swojej grupy pod żadnym pozorem i są bezwzględni  w egzekwowaniu posłuchu i dyscypliny.• Przez chwilę – oczekują przy uchylonych drzwiach klasowych  na przekazywaną sygnałem alarmowym informację  o rodzaju i miejscu zagrożenia.• Nakazują uczniom pozostawienie wszystkich rzeczy osobistych w klasie (teczki, zeszyty).• Dokonują przeliczenia uczniów przed opuszczeniem klasy i wyprowadzają ich parami na miejsce ewakuacji zabierając tylko dziennik lekcyjny.• W wyznaczonym miejscu ewakuacji ponownie sprawdzają obecność uczniów, po czym niezwłocznie przekazują informacje o stanie osobowym uczniów Dyrektorowi Szkoły – o wszelkich różnicach powiadamiają kierującego ewakuacją.• Nauczyciele przebywający w pokoju nauczycielskim, którzy nie mają lekcji zabierają pozostałe dzienniki lekcyjne, przechodzą w kierunku poszczególnych wyjść ewakuacyjnych i pomagają  w akcji ewakuacyjnej.UczniowieKażdy uczeń przebywający w klasie na zajęciach lekcyjnych, po usłyszeniu alarmu ewakuacyjnego powinien bezwzględnie dostosować się do poleceń nauczyciela, w tym:• ustawić się w sposób uporządkowany (dwuszereg) w kierunku wyjścia z klasy,• na polecenie nauczyciela, bez paniki, żwawym krokiem (nie biegiem) w sposób uporządkowany udać się do wyjścia ewakuacyjnego,• niezwłocznie zgłaszać nauczycielowi o przypadkach szczególnych, np.: przekazać znane informacje o uczniach przebywających poza klasą (np. w toalecie), zgłaszać natychmiastowo przypadki zasłabnięcia, omdlenia itp., • po wyjściu z obiektu szkoły ustawiać się w uporządkowanym szyku w miejscu ewakuacji.Podstawowe zasady ewakuacji osób i mienia             Podstawowym obowiązkiem wszystkich osób przebywających w budynku w przypadku powstania zagrożenia, jest współpraca oraz bezwzględne podporządkowanie się poleceniom kierującego akcją ratowniczą, który do czasu przybycia jednostek Państwowej Straży Pożarnej musi zorganizować ewakuację ludzi i mienia. Osoby nie biorące udziału w akcji ratowniczej powinny ewakuować się najkrótszą oznakowaną drogą ewakuacyjną poza strefę objętą pożarem lub na zewnątrz budynku. Wszyscy uczestniczący w ewakuacji, a w szczególności organizujący działania ewakuacyjne powinni pamiętać że: - w pierwszej kolejności ratuje się zagrożone życie ludzkie – ewakuację rozpoczyna się od tych pomieszczeń (lub stref), w których powstał pożar lub które znajdują się na drodze rozprzestrzeniania się ognia oraz z tych pomieszczeń (lub stref), z których wyjście lub dotarcie do bezpiecznych dróg ewakuacji może być odcięte przez pożar, zadymienie lub inne zagrożenie, - zabronione jest wykorzystywanie dźwigów (wind) do celów ewakuacji – ewakuację z wyższych kondygnacji należy prowadzić klatkami schodowymi, - należy wyłączyć dopływ prądu do pomieszczeń i stref objętych pożarem, - należy przeciwdziałać panice wśród osób przebywających w budynku, wzywając do zachowania spokoju, informując o drogach ewakuacji oraz roztaczać opiekę nad potrzebującymi pomocy, - kolejność wyprowadzania osób uzależniona jest od miejsca wybuchu pożaru, usytuowania pomieszczeń w stosunku do klatek schodowych, - w przypadku odcięcia dróg ruchu dla pojedynczych osób lub grupy dzieci, należy niezwłocznie dostępnymi środkami, bezpośrednio lub przy pomocy osób znajdujących się na zewnątrz odciętej strefy powiadomić kierującego akcją ratowniczą, - gdyby okazało się, że droga ewakuacyjna, zwłaszcza z piętra, znajdująca się w strefie zagrożenia została zablokowana należy zebrać uczniów/słuchaczy w pomieszczeniu najdalej oddalonym od źródła pożaru i w miarę posiadanych środków oraz istniejących warunków ewakuować z zewnątrz budynku przy pomocy sprzętu przybyłych jednostek PSP. O fakcie blokady i odcięciu osób należy wszystkimi środkami powiadomić kierującego akcją. Osoby odcięte od wyjścia na parterze należy ewakuować oknami, - wchodząc do pomieszczeń lub stref silnie zadymionych, przyjmować pozycję pochyloną (jak najbliżej podłogi) oraz zabezpieczać drogi oddechowe prostymi środkami (np. zmoczonym w wodzie materiałem), - podczas przechodzenia przez silnie zadymione odcinki dróg ewakuacyjnych należy poruszać się wzdłuż ścian, aby nie stracić orientacji co do kierunku ruchu, - nie należy otwierać bez koniecznej potrzeby drzwi do pomieszczeń, które mogą być objęte pożarem, ponieważ nagły dopływ powietrza sprzyja gwałtownemu rozprzestrzenianiu się ognia – otwierając drzwi do takich pomieszczeń należy chować się za ich ościeżnicę, - nie można dopuszczać do blokowania w pozycji otwartej drzwi wyposażonych w samozamykacze, - w miarę możliwości wraz z ewakuacją należy prowadzić akcję gaśniczą, - kierunki ewakuacji powinny określać znaki bezpieczeństwa rozmieszczone na drogach komunikacyjnych, - po zakończeniu ewakuacji osób należy sprawdzić, czy wszyscy opuścili poszczególne pomieszczenia – przy niezgodności stanu osobowego i podejrzenia, że ktoś pozostał w zagrożonej strefie, należy natychmiast fakt ten zgłosić jednostkom ratowniczym przybyłym na miejsce akcji i przeprowadzić ponowne sprawdzenie pomieszczeń w budynku.

🖱️Od 14–27 października 2024r. trwa Code Week, czyli Europejski Tydzień Kodowania.

 

💻Nasza szkoła po raz kolejny wzięła udział w tej wspaniałej inicjatywie, promującej naukę kodowania przez dzieci w różnym wieku. W dniach 24 i 25 października w klasach 0-III, odbyły się zajęcia z kodowania. 

 

👾Nauka kodowania pomaga zrozumieć otaczający nas świat, który ulega ciągłym zmianom. Wbrew obiegowym opiniom, kodowanie i programowanie to nie tylko siedzenie przed komputerem, ale jest to przede wszystkim rozwijanie spostrzegawczości, logicznego myślenia, ćwiczenie koncentracji uwagi oraz umiejętności matematycznych.

 

 🖱️CodeWeek, to również pozytywny wyścig krajów europejskich o palmę pierwszeństwa w liczbie dodanych wydarzeń. W latach wcześniejszych Polska zawsze zajmowała bardzo wysokie miejsca. 

Mamy nadzieję, że dzięki naszej wspólnej pracy, przyczynimy się do tego, żeby również w roku 2024 Polska stanęła na jak najwyższym miejscu na podium. 

👏🏻 Koordynatorami projektu były Panie: Bożena Serafin oraz Maria Bącal.

Za aktywny udział w Europejskim Tygodniu Kodowania nasza szkoła uhonorowana została specjalnym certyfikatem.

Warsztaty w CZEKOLADOWYM AUTOBUSIE była  frajdą dla uczniów klasy 1.CZEKOLADA poprawia nastroje i sprzyja nawiązywaniu przyjaźni 🙂

🎭 Teatr profilaktyczny "Magiczna Scena" z Krakowa 🎭Sfinansowane ze środków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

0-3 Galaktyczny przyjaciel 

4-6 Pułapka sieci 

7-8 Nowy rozdział

JAN PAWEŁ II. EWANGELIA STAROŚCI I CIERPIENIA.13 października – XXIV DZIEŃ PAPIESKI

Dzisiaj odbyła się piękna szkolna akademia przygotowana przez ks.Krzysztofa Koniuszego.

Hasłem tegorocznego Dnia Papieskiego stały się słowa ,,Św. Jan Paweł II. Ewangelia starości i cierpienia”. 

,,Na moim przykładzie chciałbym pokazać, jak przyjmować cierpienie (..) Przybywam, jako pielgrzym prawdy i nadziei do sanktuarium św. Łazarza. Przybywam, aby moim własnym ciałem świadczyć o znaczeniu i sensie bólu, gdy go przyjmujemy z zaufaniem, zbliżając się do Boga bogatego w miłosierdzie (…) człowiek powinien się czuć wezwany, aby świadczyć miłość w bólu”– słowa te Jan Paweł II wypowiedział do ludzi trędowatych w czasie swojej pamiętnej wizyty na Kubie w styczniu 1998 roku. Wypowiedziane przez człowieka chorego pośród chorych słowa, można uznać za spójny wyraz myśli i osobistego świadectwa papieża, który głoszoną innym prawdę okupił własnym cierpieniem.    

Jan Paweł II był jednym z najbardziej znanych pacjentów na świecie, którego chorobę śledził cały świat. Poliklinikę Gemelli, w której w czasie swego pontyfikatu przebywał dziewięć razy, sam nazywał ,,trzecim Watykanem”. Publiczne przeżywanie choroby a także starości, niewątpliwie stały się jednym z najbardziej zapamiętanych symboli pontyfikatu Papieża Polaka. Śledzone ,,na żywo” przez kilkaset milionów ludzi na całym świecie cierpienie papieża wciąż pozostaje głęboką nauką i wymownym świadectwem człowieczeństwa. Stylem, w jaki Jan Paweł II trwał przy życiowym krzyżu, nadawał zupełnie inną wagę swoim  rozważaniom teologicznym i filozoficznym. Nie był to styl ,,cierpiętnika”, obnoszącego się swoim bólem. Ilekroć podczas  papieskich pobytów w poliklinice na szpitalnym dziedzińcu gromadziły się tłumy, by wspólnie z Ojcem Świętym w południe odmówić modlitwę Anioł Pański i wysłuchać papieskiej nauki, to – jak wspomina Stanisław Grygiel, jeden z bliskich przyjaciół papieża  – o swoim cierpieniu rozmawiał On tylko ze swoimi najbliższymi. Natomiast wiernych, którym osobiście, bądź za pośrednictwem mediów, oznajmiał, że jest chory i wymaga hospitalizacji, prosił zawsze o modlitwę.   

Ból i cierpienie zarówno fizyczne, jak i duchowe, stanowiły szczególny rys życia i posługi Karola Wojtyły. Wieloletni osobisty sekretarz Jana Pawła II, kardynał Stanisław Dziwisz, w rozmowie z Gian Franco Svidercoschim, opublikowanej, jako książka Świadectwo, mówił: ,,Jego droga była nieprzerwanym męczeństwem. I nie ma w tym stwierdzeniu przesady. Jak Paweł II ogromnie cierpiał fizycznie i na duchu (…) ból towarzyszył mu od samego dzieciństwa. Bardzo wcześnie stracił rodziców i brata. Uległ groźnemu wypadkowi, kiedy potrąciła go niemiecka ciężarówka. Wielu przyjaciół zginęło w czasie wojny. Cierpiał w okowach nazizmu a potem, dźwigając ciężar odpowiedzialności jako biskup, w czasach reżimu komunistycznego”. Szczególnie tragicznym i bolesnym dla Jana Pawła II stało się doświadczenie zamachu na jego życie 13 maja 1981 roku. 

,,Ból, którego wtedy doświadczył -mówił kard. Stanisław Dziwisz – zranił ciężko nie tylko jego ciało, doprowadzając je do granicy śmierci. Był to również ból człowieka głęboko zranionego w głębi duszy, który nie mógł zrozumieć, dlaczego inny człowiek skierował w jego stronę pistolet, aby go zabić”.  

W rozmowie z profesorem Stefanem Świeżawskim, wybitnym historykiem filozofii, Jan Paweł II poczynił uwagę, że wszystkie ważne wydarzenia z jego kapłańskiego życia, za sprawą niezbadanych wyroków Bożych – zawsze związane były z cierpieniem osób mu bliskich. Gdy został kardynałem, w katastrofie kolejowej rękę stracił ks. Marian Jaworski, późniejszy arcybiskup Lwowa i kardynał. Z kolei początek Jego pontyfikatu naznaczony został ciężką chorobą biskupa Andrzeja Marii Deskura.       

Spotkania Papieża z chorymi i cierpiącymi odbywały się w czasie każdej Jego podróży apostolskiej, stanowiąc ważną część papieskiej posługi. Gesty, które czynił wobec ludzi dotkniętych chorobą posiadały szczególną wymowę: w leprozorium w Korei (1984 r.) ucałował mężczyznę cierpiącego na trąd a w San Francisco (1987 r.) wziął na ręce chłopca chorego na AIDS. Gesty te wzbudziły duży podziw i szacunek także u wyznawców innych religii, a także u osób niewierzących. Jan Paweł II w ten sposób chciał powiedzieć ludziom cierpiącym, a jeszcze bardziej nastawionemu konsumpcjonistycznie światu, który podejmuje wielorakie próby programowej wręcz eliminacji z ludzkiego życia cierpienia i ofiary, czego wymownym potwierdzeniem jest legalizacja w wielu krajach eutanazji, że cierpienie przeżywane wraz z Chrystusem i ofiarowane Chrystusowi, nabiera odkupieńczego sensua człowiek dotknięty cierpieniem posiada swoją godność.     

W bogatej bibliotece wypowiedzi Jana Pawła II na temat ludzkiego cierpienia miejsce szczególne zajmuje List Apostolski Salvifici doloris (,,O chrześcijańskim sensie cierpienia”) podpisany 11 lutego 1984 r. Zrodził się on z osobistego doświadczenia cierpień papieża, będących skutkiem zamachu na jego życie. W liście, mającym bogatą treść teologiczną i filozoficzną, papież podjął próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie o sens ludzkiego cierpienia. Człowiek doświadcza różnych form cierpienia w jego osobowym i społecznym wymiarze, którymi są choroby, ból, głód czy wojna. Za każdym razem to, co wyraża  słowo ,,cierpienie”, na swój sposób odsłania głębię właściwą jedynie człowiekowi. Jest ono szczególnym momentem granicznym, który niejako ,,skazuje” człowieka na to, ażeby przerastał samego siebie (SD 2). Papież pisał: ,,Cierpienie ludzkie samo w sobie stanowi jakby swoisty świat, który bytuje wraz z człowiekiem, pojawia się w nim i przemija, a czasem nie przemija, ale utrwala się w nim i pogłębia (…) Każdy człowiek przez swe osobiste cierpienie jest nie tylko cząstką owego świata, ale równocześnie ów świat jest w nim jako całość skończona i niepowtarzalna” (SD 8). 

Pytaniem, które nieodzownie pojawia się w głębi doświadczanego przez człowieka cierpienia, jest pytanie o jego sens. Człowiek zadaje sobie i innym pytanie: ,,dlaczego cierpi?”. Cierpienie w pierwszej chwili utożsamiane jest z jakimś rodzajem zła. Pytania zarówno o cierpienie, jak i o zło, są szczególnie trudne wówczas, gdy człowiek stawia je Bogu. Bezsilność wobec niezawinionego cierpienia własnego, czy cierpienia bliskiej osoby, może prowadzić do załamań a nawet do odrzucenia wiary w istnienie Boga (SD 9). Objawienie Starego Testamentu pokazuje jednak, że Bóg nie tylko słucha tego pytania, ale oczekuje na nie. Potwierdza to postać biblijnego Hioba. Księga Hioba w swej treści nie tylko stawia pytanie: dlaczego istnieje cierpienie? ale dotyka także problemu cierpienia człowieka niewinnego. Z punktu widzenia chrześcijaństwa nie daje ona jednak ostatecznego rozwiązania samego problemu cierpienia. Jak będzie podkreślał Jan Paweł II, pełnej odpowiedzi na pytanie: dlaczego cierpienie?, Bóg udzielił człowiekowi dopiero w Krzyżu Jezusa Chrystusa (SD 12-13). 

Jako klucz do zrozumienia zbawczego działania Boga, Jan Paweł II wskazuje słowa zapisane przez św. Jana Ewangelistę: ,,Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Chrystus przybliżył się do świata ludzkiego cierpienia przez to, że sam cierpienie wziął na siebie. Od początku ziemskiej działalności Jezus miał świadomość tego, że będzie cierpiał, i że poniesie męczeńską śmierć. Dawał to wielokrotnie do zrozumienia swoim uczniom: ,,Oto idziemy do Jerozolimy. Tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą poganom. I będą z Niego szydzić, oplują Go, ubiczują i zabiją, a po trzech dniach zmartwychwstanie” (Mk 10, 33-34). Jednocześnie Syn Boży przez swoje cierpienie ma sprawić, by człowiek ,,nie zginął, ale miał życie wieczne” (SD 16). To dlatego cierpienie Chrystusa jest przejawem i wyrazem postawy daru dla innych. W liście Salvifici doloris Jan Paweł II wyjaśnia: ,,Można powiedzieć, że wraz z męką Chrystusa całe cierpienie ludzkie znalazło się w nowej sytuacji (…) W Krzyżu Chrystusa, nie tylko Odkupienie dokonało się przez cierpienie, ale samo cierpienie ludzkie zostało odkupione” (SD 19). Papież, nawiązując do słów św. Pawła mówiących o cierpieniach, jakie stały się udziałem pierwszych chrześcijan ,,z powodu Jezusa”, odkrywa potrójny wymiar uczestnictwa w cierpieniu Chrystusa. Człowiek dlatego staje się uczestnikiem cierpień Chrystusa, gdyż to sam Chrystus otworzył swoje cierpienia dla człowieka stając się uczestnikiem wszystkich ludzkich cierpień. Człowiek odkrywając przez wiarę odkupieńczy sens cierpienia Chrystusa, odkrywa zarazem w nim swoje własne cierpienie, które zostało nasycone nową treścią i nowym znaczeniem (SD 20).  

Jan Paweł II mówił o szczególnym przesłaniu Chrystusa składającym się na ten wymiar Ewangelii, który nazywa ,,Ewangelię cierpienia”. Od początku swojej publicznej działalności Jezus mówił swoim słuchaczom o potrzebie cierpienia. Mówił, że każdy, kto chce iść za Nim, musi zaprzeć się samego siebie, musi wziąć krzyż swój na każdy dzień i Go naśladować (Łk 9,23). Swoim uczniom wiele razy mówił, iż dla Jego imienia będą prześladowani (J15, 18-27). Wypełnieniem tych słów stały się dzieje Kościoła od początku znaczone krwią męczenników. W interpretacji papieża, tak, jak pierwszy rozdział Ewangelii cierpienia piszą ci wszyscy, którzy cierpią dla Chrystusa, tak jej drugi rozdział piszą wszyscy ci, którzy cierpią z Chrystusem, jednocząc swoje ludzkie cierpienie z Jego cierpieniem odkupieńczym. Każdy cierpiący swoim cierpieniem fizycznym czy duchowym, zapisuje kolejne strony Ewangelii cierpienia głosząc ją zarazem swojemu otoczeniu i ludziom współczesnym (SD 25-26). 

Ludzie na całym świecie ,,na żywo” śledzili nie tylko proces stopniowego pogarszania się stanu zdrowia papieża, ale także proces jego starzenia się i powolnego odchodzenia ,,do domu Ojca”. Jan Paweł II niewątpliwie był jednym z najbardziej znanych na świecie seniorów. W 1999 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ogłosiła Rokiem Osób w Podeszłym Wieku. Z tej okazji 79. – letni Jan Paweł II skierował do seniorów list o niezwykle wymownym tytule: ,,Do moich braci i sióstr – ludzi w podeszłym wieku”. Papież, sam będąc już w osobą w podeszłym wieku, list ten pisał nie tylko ,,do” ale także ,,wspólnie ze” swoimi rówieśnikami, prowadząc z nimi szczególny dialog. List posiada bardzo osobisty charakter. Papież zawarł w nim własne przemyślenia na temat kondycji i problemów ludzi starszych, tj. doświadczenia licznych trudów wynikających z ograniczeń możliwości fizycznych, choroby, bólu, cierpienia. Poruszył także niezwykle trudny temat samotności ludzi starszych, którzy z racji wieku spychani są często na margines życia społecznego. Sama wymowa listu jest jednak optymistyczna i przepełniona chrześcijańską nadzieją.

Na starość Jan Paweł II patrzy w kategorii daru i zadania. Szuka jej sensu i interpretuje ją w perspektywie wiary. Na każdym etapie swojego życia człowiek jest obrazem i podobieństwem Boga. Pismo Święte zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu z wielkim szacunkiem odnosi się do ludzi w podeszłym wieku, a samą długowieczność postrzega jako znak szczególnej Bożej łaskawości. W Biblii starość jawi się jako ,,czas pomyślny”, w którym ,,dopełnia się miara ludzkiego życia”.       

Szacunek okazywany ludziom starszym jest uczynieniem zadość czwartemu przykazaniu Dekalogu, nakazującemu ,,Czcić ojca i matkę”. ,,Czcić ludzi starych – piał papież – znaczy spełniać trojaką powinność wobec nich: akceptować ich obecność, pomagać im i doceniać ich zalety” (nr 11).  Szacunek i miłość wobec ludzi w podeszłym wieku, jest jedną z najważniejszych cech prawdziwie ludzkiej i dojrzałej cywilizacji budowanej na fundamencie wartości głęboko humanistycznych, mających walor uniwersalny i powszechny (nr 12). W życiu społecznym ludzie w podeszłym wieku mają swoje szczególne posłannictwo, o którym Jan Paweł II pisał: ,,Ludzie starzy pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię nowoczesności pozbawionej pamięci odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym rad i cennych pouczeń” (nr 10). Dlatego w liście adresowanym do ludzi w podeszłym wieku, Jan Paweł II zwrócił się także do ludzi młodych. Uczynił to w sposób niemal uroczysty: ,,Wzywam was, młodzi przyjaciele, byście traktowali [ludzi starszych] wielkodusznie i z miłością. Starsi potrafią dać wam znacznie więcej, niż możecie sobie wyobrazić” (nr 12). Niech i te słowa staną się szczególnym przesłaniem tegorocznego Dnia Papieskiego.   

 Opracował ks.prof. Wojciech Wojtyła, Uniwersytet Radomski.

Młodzi artyści promują bezpieczeństwo – rozstrzygnięcie konkursu „Bezpieczne Wakacje 2024”

W jednej z kategorii wyróżnienie otrzymała nasza uczennica klasy VSzkoła Podstawowa imienia Świętej Jadwigi Królowej w Stubnie Malwina Dańko👏 z nauczycielem Panią Leokadią Piękoś👏Gratulujemy👏👏👏

15 października br. w urokliwej scenerii w Centrum Dowodzenia Twierdzy Przemyśl odbyła się uroczysta gala rozstrzygnięcia konkursu plastycznego „Bezpieczne Wakacje 2024”. Organizatorami przedsięwzięcia byli Wydział Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji w Rzeszowie oraz Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Rzeszowie.

Konkurs, który cieszył się ogromnym zainteresowaniem młodych twórców w wieku od 6 do 15 lat, trwał od 3 czerwca do 4 października. Przez ten czas dzieci i młodzież z całego regionu przygotowywały prace plastyczne, których tematyka związana była z bezpieczeństwem.

Uroczystość wręczenia nagród uświetniła swoją obecnością Bożena Ryczan Starosta Przemyski, która ufundowała i osobiście wręczyła nagrody laureatom. W swoim przemówieniu podkreśliła znaczenie tego typu inicjatyw, które nie tylko rozwijają zdolności artystyczne młodych ludzi, ale także uczą ich odpowiedzialności i troski o własne bezpieczeństwo oraz bezpieczeństwo innych.                 Oprac.: A. Sosnowska

Szkoła Podstawowa imienia Świętej Jadwigi Królowej w Stubnie otrzymała międzynarodowy certyfikat za aktywny udział w Europejski Dzień Sportu.