Św. Jadwiga Królowa była perłą dla narodu polskiego!
Za jej panowania Polska, w Unii z Litwą, doszła do świetności, którą już nigdy później szczycić się nie mogła.
Rok 2024 to rok św. Jadwigi Królowej w naszej szkole.
W tym roku przypadają dwie „okrągłe” rocznice związane z Patronką naszej szkoły, a mianowicie 18. lutego przypada 650. rocznica urodzin św. Jadwigi Królowej oraz 16 października 640. rocznica jej koronacji. Jedynie obchodzona w lutym 1387 r. Bitwa pod Stubnem (nazywana bitwą dwóch sióstr) – stoczona koło wsi Stubno pomiędzy wojskami polskimi a węgierskimi w tym roku, jak widzimy, nie jest „okrągłą” rocznicą.
O Królowej!
Narodziny córki królewskiej – Węgry. Jadwiga urodziła się 18. lutego 1374 r. na Węgrzech jako trzecia córka króla Ludwika Węgierskiego (króla Polski i Węgier) i Elżbiety Bośniaczki. Jej babką była Elżbieta Łokietkówna, córka króla Władysława Łokietka, co oznacza pokrewieństwo Jadwigi z narodem polskim.
Nadanie córce królewskiej imienia Jadwiga wskazuje, że na jej patronkę została wybrana św. Jadwiga Śląska (żyjąca w XIII w.). Wówczas nie przewidywano, że młoda królewna także w przyszłości zostanie świętą i dla odróżnienia jej od św. Jadwigi Śląskiej otrzyma przydomek Królowa. Wiemy również, że ze strony ojca Jadwiga wywodziła się ze słynnego francuskiego rodu Andegawenów, co predestynuje św. Jadwigę Królową do bycia patronką nie tylko Polski, ale także Europy.
Plany dynastyczne. Jak przystało na rodzinę królewską, rodzice maleńkiej Jadwigi zaplanowali jej małżeństwo z Wilhelmem Habsburgiem, co oznaczało, że zostanie cesarzową Austrii. Jednakże los chciał inaczej. Opatrzność Boża czuwała nad Polską i Jadwiga, została Królem Polski, a co najważniejsze, bardzo mądrym politykiem. Za jej panowania Polska, w Unii z Litwą, stała się jednym z najpotężniejszych państw w Europie, państwem sięgającym od morza do morza. A wszystko dzięki mądrości, inteligencji i pokojowej polityce Jadwigi. Była więc prawdziwym skarbem, dla Polski i polskiego narodu, który bardzo pokochała.
Edukacja Jadwigi. Jako dziecko królewskie Jadwiga od najmłodszych lat przygotowywana była do objęcia władzy królewskiej, co wiązało się nie z przyjemnościami i zabawą, lecz ustawicznym kształceniem i dyscypliną, gdyż rządzenie państwem wiąże się z wielką odpowiedzialnością, z czego zdawał sobie sprawę ojciec Jadwigi, król Ludwik, nie przypadkiem nazywany Wielkim. Jadwiga kształciła się na dworach: węgierskim i austriackim. Rodzice dbali nie tylko o jej rozwój intelektualny (literatura, sztuka, muzyka, obce języki), ale także duchowy i religijny. Z przekazów wiemy, że Jadwiga była bardzo mądrą, inteligentną, roztropną, a także głęboko religijną osobą, która rozumiała znaczenie i potrzebę kształcenia tak świeckich, jak i duchownych, co zostało potwierdzone jej czynami już jako królowej (refundacja UJ, założenie wydziału teologicznego; szerzenie wiary – fundacje kościołów, chrystianizacja Litwy). Młoda królowa miała też bardzo szlachetne serce, czego dowodem były jej uczynki miłosierdzia (szpitale dla ubogich). Sądząc po czynach królowej Jadwigi, jedno jest pewne, że ukochała naród polski i całe swoje krótkie życie poświęciła dla dobra naszej ojczyzny.
Podróż Jadwigi z Węgier do Polski. Do Polski młodziutka królewna Jadwiga przybyła wraz z orszakiem przez przełęcz dukielską, najprawdopodobniej szlakiem bursztynowym. A była to podróż długa, uciążliwa i niebezpieczna. Pamiętajmy, że w tamtych czasach nie było samochodów i autostrad, a przemieszczanie się, nawet w karocy, nie należało do najprzyjemniejszych, jeśli weźmiemy pod uwagę wąskie, wyboiste drogi, przeszkody typu brak mostów czy niebezpieczeństwa czyhające w lasach i puszczach. Z przekazów wiemy, że Jadwidze zgotowano serdeczne powitanie na Podkarpaciu przy granicy Polski, gdyż kraj z niecierpliwością oczekiwał przybycia młodziutkiej królewny, aby jak najszybciej objęła rządy w Polsce
Węgry i Polska: różnice kulturowe. W czasach, kiedy żyła św. Jadwiga Królowa (XIV w.), ogromną rolę kulturotwórczą spełniały w Europie dwory królewskie. Dwór węgierski króla Ludwika (węgierskich Andegawenów) wzorował się na dworze francuskim, pełniącym wiodącą rolę wśród dworów Europy Zachodniej. Życie kulturalne, religijne a także organizacyjne dworu węgierskiego silnie oddziaływało na wychowanie młodziutkiej Jadwigi. Jak wiemy, efektem tego wychowania było założenie dworu monarszego na zamku wawelskim zaraz po objęciu przez nią władzy w Polsce. Było to bardzo istotne ze względów politycznych – podniesienie prestiżu Królestwa Polskiego. Jadwiga zdawała sobie sprawę, że prestiż monarchy i kraju jest uzależniony od świetności dworu królewskiego, o czym pamiętała z lat dziecięcych.
Nie wchodząc w szczegóły, możemy więc przyjąć, że istniały duże różnice kulturowe panujące na dworach - węgierskim i polskim, na korzyść tego pierwszego. Także zamek wawelski był maleńki w porównaniu z zamkiem, na którym wychowała się Jadwiga. Możemy więc wyobrazić sobie szok młodziutkiej Jadwigi, gdy przyszło jej zamieszkać na zamku wawelskim w Krakowie (pamiętajmy, że był to wiek XIV). Możemy wysnuć śmiałą hipotezę, że objęcie władzy w Polsce i zamieszkanie na zamku wawelskim było dla królewny w pewnym sensie degradacją.
Św. Jadwiga Królowa – inspiracją dla każdego. 625 lat po śmierci Jadwigi nadal aktualne są wartości, które reprezentowała i według których żyła. Stanowią one bowiem fundamentalną bazę funkcjonowania zdrowego społeczeństwa. Jej dyscyplina, miłość do nauki, umiłowanie dobra i piękna, a także dozgonne oddanie sprawom ojczyzny są wartościami nieodzownymi w budowaniu chrześcijańskiej rzeczywistości, mającej swoje odzwierciedlenie w życiu społecznym i politycznym. Jej niezłomność w dążeniu do celu, zdyscyplinowanie oraz umiejętność podejmowania trafnych decyzji na szczeblu państwowym mogłyby być wzorem i punktem odniesienia w wielu kluczowych zadaniach, stawianych nam i tym, którzy kierują losami naszego kraju. Niechaj jej mądrość, praca nad sobą, umiłowanie wiedzy, życie w zgodzie z przykazaniami będą inspiracją dla każdego, komu nieobojętne są losy naszej ojczyzny i jej obywateli. Propagujmy te ideały wśród młodzieży, tak bardzo potrzebującej wzorów do naśladowania.
Rok 2024 to 637 . rocznica Bitwy Pod Stubnem
Bitwa pod Stubnem (nazywana bitwą dwóch sióstr) – bitwa stoczona w lutym 1387 koło wsi Stubno pomiędzy wojskami polskimi a węgierskimi.
Wojskami polskimi dowodziła Królowa Jadwiga (Władysław Jagiełło był wtedy zajęty chrztem Litwy), a węgierskimi Maria Andegaweńska.
Zwycięstwo odniosły wojska polskie, co otworzyło Polsce drogę do opanowania Lwowa, Halicza i całej Rusi Czerwonej, zarządzanej wtedy przez starostów węgierskich.
Na początku 1387 roku królowa Jadwiga Andegaweńska wraz z małopolskim rycerstwem podjęła wyprawę wojskową na Ruś Halicką w celu jej przyłączenia do Królestwa Polskiego. Stała się rzecz nadzwyczajna – większość zamków i miasteczek bez walki poddała się naszej królowej.
Bitwa pod Stubnem
W bitwie, która miała miejsce w lutym 1387 roku pod niewielką miejscowością – Stubno, między oddziałami węgierskimi oraz oddziałami polskimi, którymi dowodzili dwaj Leliwici: Spytek z Melsztyna i Jaśko z Tarnowa chodziło o utrwalenie polskiego panowania na Rusi Halickiej. Po wyprawie Jaśko z Tarnowa otrzymał ziemię jarosławską oraz urząd generalnego starosty na Rusi.
Ziemie te włączył do Królestwa Polskiego król Kazimierz Wielki w l. 1340-1366, jednak po objęciu rządów w Polsce przez Ludwika Węgierskiego zostały w 1377 roku włączone do państwa węgierskiego. Na początku 1387 roku królowa Jadwiga wraz z małopolskim rycerstwem podjęła więc wspomnianą wyprawę wojskową na Ruś Halicką w celu jej przyłączenia do Królestwa Polskiego.
W związku z tym namiestnik Rusi z ramienia Węgrów – książę Władysław Opolczyk wezwał w imieniu królowej węgierskiej Marii (siostry Jadwigi) ludność tych ziem do zbrojnej walki. Jednak większość zamków i miasteczek bez walki poddała się naszej królowej. W gminie Stubno na skrzyżowaniu dróg miedzy Gajami a Kalnikowem widoczny jest do dnia dzisiejszego dość znaczny kurhan. Legenda mówi, że usypano ten kopiec na pamiątkę bitwy pomiędzy wojskami królowej Jadwigi i węgierskimi o panowanie nad tymi ziemiami pod koniec XIV wieku.
DLACZEGO PATRONEM NASZEJ SZKOŁY JEST ŚW. JADWIGA KRÓLOWA.
Wybór patrona szkoły był sprawą niezmiernie ważną. Wymagał wielu przemyśleń oraz rozważań mających na celu wyłonienie odpowiedniego kandydata. Na patrona naszej szkoły wybraliśmy św. Jadwigę Królową, która jest dla nas przykładem wybitnej osobowości ze względu na wartości, które wyznawała i potwierdzała swoim życiem. Są to: umiłowanie pokoju, wrażliwość na krzywdę, rozumienie ludzkich potrzeb, zasługi dla kraju i języka polskiego. Wartości te, zawsze aktualne, umiejętnie łączyła z głęboką religijnością. Żywy temperament i silny charakter potrafiła wykorzystać w celu doskonalenia własnej osobowości, kształcenia duszy i rozumu, a także w służbie drugiemu człowiekowi.
Ten humanitaryzm średniowiecznej królowej imponuje nam, ludziom XXI wieku, dlatego spośród wielu możliwych kandydatów na patrona szkoły możemy wybrać tą najgodniejszą postać.
Święta Jadwiga Królowa Polski - niestrudzona krzewicielka Chwały Bożej, obrończyni Kościoła, wzór wszelkich cnót; zapisała się w pamięci potomnych przede wszystkim głęboką religijnością i oddaniem sprawom państwa. Przeszła do naszej tradycji historycznej wyposażona w najpiękniejsze rysy umysłu i serca. Była tak sławna i ceniona w świecie katolickim przez wspaniałą swą postawę moralną, że wszyscy czcili ją za życia jako wzór świętości. Pozostała po niej tradycja kobiety, świątobliwej i wybitnej władczyni
Pamiętajmy, aby współczesna młodzież, biorąc sobie za wzór św. Jadwigę Królową, umiłowała prawdę, dobro, piękno, aby tak jak Jadwiga dążyła do mądrości, sprawiedliwości i samodyscypliny, a w każdej trudności życiowej wykazywała się męstwem. Aby młodzi byli perłami wśród narodu polskiego. Aby, jak diamenty, które są najszlachetniejszymi i najtwardszymi ze wszystkich minerałów, byli uodpornieni na wszelkie próby manipulacji i złego wpływu środowiska.
/Wykorzystano teksty źródłowe/
